God of War Ragnarok İnceleme – Atreus’un Yolu
PlayStation’ın özel oyunu God of War Ragnarok ortalığı karıştırmaya geldi. Peki, 2018’deki oyuna göre ne gibi yenilikler sunuyor?
Oyun dünyasında 2005 yılında Kratos karakteri hayatımıza girmiş ve ortalığı PS2 döneminde kasıp kavurmuştu. İlk God of War’un başlık ekranında başladıktan sonra, Ares’i öldürmekten yeni çıkmış Sparta’nın Hayaleti, tanrıların onu terk ettiğini ciddi bir şekilde tonlayarak kendini bir dağdan atmaya hazırdı. Elbette bir oyuna başlamanın göz açıcı bir yoluydu ve Kratos’un intikamının ona huzur getirmemesini izlerken takip eden saatler, başlangıçta gördüklerimize bir nebze ağırlık verdi.
On yedi yıl sonra Kratos artık yaşlandı. Vücudu, yara izleri, yanıklar ve zamanın basit tahribatından oluşan kösele bir duvar halısıdır. Derin öfke ve adrenalin kuyularıyla körüklenmediğinde hareketleri yavaştır ve dikkate alınır. Yorgun ve bir tanrılar ve canavarlar lejyonuna karşı başka bir savaşa bağlandı ve kehanetin öngördüğü son yarın sona eriyor. God of War: Ragnarok’te Kratos, muhtemelen ilk kez oğluna yatmadan önce, yıllarca her gün sırtında yakacak odun kordonları taşıması gereken ve yıllar içinde yoluna giderek daha fazla düşen bir adamın yatmadan önce bir hikayesini anlatıyor.
God of War Ragnarok İnceleme
Ragnarok boyunca, çok fazla neşe, nabız atan ve çoğu zaman haklı şiddet yoluyla, Kratos’un ardından bıraktığı tüm bedenlerin tahakkuk eden ağırlığıyla nasıl sertleştiğini görüyoruz. Bu sürecin başlangıcını 2018’in devam filminde görmüştük. Ragnarok’taki beklenmedik yeni anlatı dizisi, Kratos’un sadece vicdanını iyileştirmesi gerektiğini değil, aynı zamanda benzer hatalar yapmasını önlemek için oğlunun da buna tanık olması gerektiğini kabul etmesidir.
Ne yazık ki, Kratos bunu mümkün olan en kötü zamanda bir genç üzerinde etkilemek zorunda kalır. Ragnarok’un dünya sonu savaşının uzun, soğuk başlangıcı olan Fimblevinter, dokuz aleme çoktan başladı ve oyun, kaçınılmaz olanı durdurma konusunda Atreus’a pervasızlık aşılıyor, ki bu da güncel olaylara tek sinsi alegoriden uzak. Kratos’un en iyi niyetlerine rağmen, Atreus’u güvende tutmak imkansızdır. Oğlu Baldur’un 2018’in Savaş Tanrısı’nda Kratos tarafından öldürülen tanrıça Freya’nın Kratos’un boynuna geldiği anda, mühr korumalı çiftliklerinin dışında yüzünü göstermesi yeterince kötü. Ancak önceki oyunun alay ettiği gibi, Thor ve All-Father’ın kendisi Odin, Kratos’un kapısının önünde belirir ve Kratos’un Ragnarok’ta oturması karşılığında kinlerini gömmeyi teklif eder.
Doğal olarak, bu olmaz, ancak oyunun Eski İskandinav ders kitabı Nesir Edda’nın inceliklerini alması ve hikaye anlatımının doğası, ailevi istismar ve ihmalin dalgalanan etkileri, doğaya karşı beslenme ve ebeveynlerin çocuklarına ne tür bir yaşam borçlu olduğu hakkında derinden dalgın bir hikaye örmesiyle dünyanın sonunda nasıl sona erdiğimizin ayrıntılarında muhteşem bir karmaşıklık var. Kratos ve Atreus’taki toksik erkekliği rehbersiz bir şekilde çözen mantıksal sonraki adımların yanı sıra, İskandinav panteonunun köklü işlev bozukluğu, tanrılarının bozukluklarıyla nasıl güçlendirildiği ustaca ve acı verici bir şekilde aktarılır.
All-Father olmasını beklediğimiz görkemli, şimşek atan bir adam dağı yerine, Odin, Richard Schiff tarafından hızlı, jilet gibi keskin bir kurnazlıkla oynanır. Atreus ile karşılaşmaları, biraz nevrotik olsa da nazik görünüyor. Oldukça akıllıca, bir gaslighting taktiğinin bir çene damlatıcısının yanı sıra, Odin’in her şeyi tüketen, yaygın suçlarının çoğunu ekranda asla görmüyoruz, sadece etkilerini görüyoruz. Başka yerlerde, Freya’nın öfkesinin çoğunun Baldur’un kaybıyla, oğlu olmadan tek seçeneğinin derin bir boşluğa boyun eğmek veya onu istismar eden ve halkına karşı soykırım yapan adamla yatmak olduğu bilgisinden daha az ilgisi var.
Hala zorlu gücüne rağmen, Sons of Anarchy’den Ryan Hurst tarafından çok inandırıcı bir somurtkanlıkla oynanan bir adamın dağı olan Thor, oğullarının kaybı üzerine çoğunlukla kendini ölümüne içmeye, babasından kesinlikle hiç rahatlık duymadan, soğuk bir hayatta kalma uzmanı olan karısı Lady Sif’i ve kızı Thrúd’u bir valkyrie Hepsi, All-Father’ın gazabından korkarak titreyen çeşitli kabileler ve Odin tarafından dünyaya vaat edilen sonsuz yaratıklar hakkında hiçbir şey söylememek, sadece kölelerini sarmak için. Odin burada çok küçük, zayıf küçük bir adam ve tüm serideki en etkileyici iğrenç canavar.
Ragnarok’un hala her köşede her türlü etkileyici, iğrenç canavarın olduğu bir oyun olduğunu düşünürsek, bu bir şey söylüyor. Çoğunlukla, onlarla başa çıkmak, Kratos’un iyi bir önlem için atılan güçlerini artırmak için birkaç ekstra büyülü tchotchke ve en yıkıcı hasarı vermek için statü efektleri oluşturmaya bazı ek vurgu ile 2018 oyunuyla aynı hile çantasını içerir. Neredeyse fazla seçenek var ve karışımda kaybolan bazı incelikler var – Hızlı Dönüş, sonunda eski düğmeye basan silah buna değer olsa da, şimdi çok fazla düğmeye basmayı içeriyor – ancak serinin savaşının mantıklı ve geniş bir evrimi olmaya devam ediyor.
Üstteki kiraz, Atreus’un zaman zaman kendi kendine gitmesi ve bir şekilde Sony Santa Monica’daki geliştiricilerin düşman çetelerini çıkarmak için gerçekten gösterişli, havalı ve işlevsel bir yay ve ok yapmayı başardıkları gerçeğidir. Bütün bunlar güçlü, ancak daha etkileyici olan, oyunun yazılarının, oyuncuların ludonarrative uyumsuzluk alanına çizgiyi geçmeden bu kadar büyük, acımasız, efsanevi aksiyona girmelerine izin verme konusunda ne kadar dikkatli olduğudur. Bu karakterler, bir kılıç çekme zamanı geldiğinde, sürekli onu kullanmak zorunda kalmamanın en iyi yolunu bulmaya çalışır ve neyin gerekli olduğu ile neyin acımasız olduğu arasında net bir açıklama yapmaya çalışır.
Dahası, Ragnarok’ta her şeyi birbirine bağlayan bir şey varsa, bu amaçtır. Tek bir arayış, tek bir eylem yok, tek bir sebepsiz değil, anlatılacak bir hikaye, ele alınması gereken yanlışlar, görülecek bir manzara veya gezginler hayvanat bahçelerimizden en az biri için takip edilecek doğrudan duygusal bir çizgi. Oyundaki her yeni görev, bu karakterleri veya yaşadıkları dünyayı, bazen her ikisini de zenginleştirir. Yolun her adımında, o dünyanın çekişini hissediyorsunuz ve somut, bol miktarda ödül, tuttuğumuz ve uğruna savaştığımız şirkete kıyasla soluk. Ragnarok, oyuncunun en küçük karakterleri, sadık cüce dükkanlarımız Brok ve Sindri’nin bile tüm oyundaki en büyüleyici, katmanlı ve trajik figürlerden bazıları haline geldiği daha büyük arayışın en düşüncesiz yönlerini önemsemesi konusunda böyle bir yola sahiptir.
Ama elbette, her şey Kratos ve Atreus’a geri dönüyor, ikisi de nasıl düzgün adam olunacağını anlamaya çalışıyor ya da bu kaotik zamanlarda bir olasılık mı? Onlarınki, tanıdık ve çılgınca doğaüstü koşullar altında sürekli bir kayıp, pişmanlık ve baskıcı stres hikayesidir. Ama nihayetinde, ilgilenecek insanları olan herkesin içinde yatan gücün doğasını ve sorumluluğunu sorgulayan bir güç ve sözlük tanımlama olgunluğu hikayesidir.
Bunun ötesinde, Kratos’un dönüştüğü adamı görüyoruz. İlk oyuna göre çok fazla olmasa da güzel dokunuşlar yapan geliştirici ekip, olay örgüsünü ve hikaye anlatımını başarılı bir şekilde gerçekleştiriyor. God of War Ragnarok ilk oyun etkisi yapma da serinin son oyunu olarak hafızalara kazınacak kadar başarılı olmayı başarıyor.
